Beres Hammond (ur. Hugh Beresford Hammond, Annotto Bay, Saint Mary, Jamajka) jest wokalistą reggae znanym jest w szczególności przez swoje kompozycje w stylu lovers rock. Jego kariera zaczęła się w drugiej połowie lat 70tych, ale bez wątpienia największe uznanie zdobył w latach 90tych.
Urodzony dziewiąty z dziesięciorga dzieci, Hammond dorastał słuchając płyt z kolekcji swojego ojca. Przede wszystkim był to soulu i jazzu, gdzie dominowali tacy artyści jak Sam Cooke czy Otis Redding. Był również pod wpływem rodzimych twórców ska i rocksteady, w szczególności Alton Ellis’a.
Hammond brał udział w lokalnych konkursach talentów w 1972/73, co doprowadziło do jego pierwszego nagrania utworu Altona Ellis’a „Wanderer„. W 1975 roku dołączył do zespołu, Zap Pow, jako wokalista, nagrywając w 1978 roku wielki hit, „The System” pod szyldem wytwórni Aquarius Records. Jednak zdecydował się na prowadzenie równoczesnej kariery solowej wydając swój debiutancki album „Soul Reggae” w 1976 roku. Jego miłosne ballady „One Step Ahead” (1976) i wyprodukowany przez Joe Gibbs’a „I’m In Love” (1978), stały się wielkimi hitami na Jamajce. W 1979 roku zdecydował się na dobre opuścić grupę Zap Pow i poświęcić się tylko karierze solowej. Niebawem ukazały się jego dwa albumy „Let’s Make A Song” w 1980 i „Red Light” 1981 roku. Był również założycielem grupy wokalnej Tuesday’s Children która koncertowała, ale nie doczekała się nagrania w studio.
Hammond założył własną wytwórnię płytową, Harmony Records w 1985 dzięki czemu miał pełną kontrolę nad swoimi produkcjami co znacznie ułatwiło dotarcie jego płyt na rynek. W tym samym roku ukazał się krążek „Make A Song” który zawierał dwa wielkie hity, które szybko wspięły się na szczyt jamajskich list przebojów – „Groovy Little Thing” i „What A One Dance Can Do„. Ten ostatni, wyprodukowany przez Willie Lindo, otworzył Hammond’owi drogę na rynek międzynarodowy. Rok później podbił serca fanów kolejnym wielkim hitem „Settling Down„. W 1987 roku przeniósł się do Nowego Yorku po napadzie rabunkowym do jego domu. Już w Stanach nagrał „Have A Nice Weekend” z hitowym singlem „How Can We Ease The Pain” z gościnnym udziałem Maxi Priesta.
Hammond wrócił na krótko na Jamajkę, aby nagrać „Putting Up Resistance” utrzymanym w stylu dancehall album z takimi przebojami jak tytułowy „Putting Up Resistance” i „Strange„. Podpisał kontrakt z wytwórnią Penthouse w 1990 roku i wrócił na stałe na Jamajkę nagrywając absolutny hit „Tempted To Touch„, za produkcje którego odpowiedzialny był Donovan Germain. Jest to prawdopodobnie jego najbardziej znany utwór w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii, dzięki któremu zaistniał na tamtejszych rynkach podbijając fanów kolejnymi hitami „Is This A Sign” i „Respect to You Baby” i albumem „Love Affair” w 1992 roku. Dzięki temu zdobył uznanie dużych wytwórni i podpisał kontrakt z Electra Records, wydając pod ich szyldem pięć albumów oraz kilka kompilacji, udowadniając że jest jednym z najlepszych artystów lovers rock na świecie. Nowe tysiąclecie przynosi nowe albumy „Music Is Life” z 2001 roku, na którym gościnnie pojawił się Wyclef Jean oraz „Love Has No Boundaries” z 2004 roku z Buju Banton’em i Big Youth.
Był jednym z artystów którzy grali na ceremonii otwarcia Cricket World Cup 2007, odbywającego się na Jamajce. Rok 2008 przyniósł kolejny album „A Moment In Time” z przebojowym „I Feel
Good„. Wydaniu temu towarzyszyła ogólnoświatowa trasa koncertowa i wydane DVD z koncertu w Nowym Yorku. W 2010 roku ukazała się płyta „Just A Man”. Beres Hammond zawiesił działalność koncertową, rok później pracując intensywnie w studio co przyniosło kolejny świetnie przyjęty album „One Love, One Life” wydany w 2012 roku przez amerykańską wytwórnię VP Records, który w 2014 był nominowany do nagrody Grammy. W tym samym roku Beres zagrał dużą trasę koncertową, którą podkreślił swój powrót. Trasa zawierała najważniejsze festiwale reggae na świecie jak Rototom Sunsplash w Hiszpanii, Rhur Reggae Summer w Niemczech czy koncert na stadionie Wembley w Londynie.
W 2013 roku otrzymał Order of Jamaica nadawany przez rząd Jamajki w uznaniu jego „wyjątkowego i specjalnego wkładu do jamajskiego przemysłu muzycznego„.
Dyskografia
- Soul Reggae (Water Lily, 1976)
- Just a Man (Joe Gibbs, 1979)
- Let’s Make a Song (Brotherhood Music Inl. Ltd, 1981)
- Comin’ At You (WKS Records, 1982) znany też jako „Red Light”
- Beres Hammond (WKS Records, 1986)
- Have A Nice Weekend (VP Records, 1988)
- Just A Vibes (Star Trial, 1991) repress ukazał się jako „Expression” (Heartbeat, 1995)
- A Love Affair (Jet Star, 1992)
- Full Attention (VP Records, 1993)
- Sweetness (VP Records, 1993)
- In Control (Elektra, 1994)
- Putting Up Resistance (Tappa Records, 1994)
- Jet Star Reggae Max (Jet Star, 1996) – kompilacja
- Love from a Distance (VP Records, 1997)
- Getting Stronger (Heartbeat, 1997) znany jako „Lifetime Guarantee”
- A Day in the Life (VP Records, 1998)
- Beres Hammond: Collectors Series (Penthouse, 1998) – kompilacja
- Forver Yours (Reggae Road, 2000)
- Music Is Life (VP Records, 2001)
- Beres Hammond and Friends (Ejaness, 2001) – kompilacja
- Soul Reggae and More (Heavybeat, 2002) – kompilacja
- Can’t Stop a Man: The Best of Beres Hammond (VP Records, 2003) – kompilacja
- Love Has No Boundaries (VP Records, 2004)
- A Moment in Time (Greenslaves, 2008)
- Something Old Something New (Penthouse, 2009) – kompilacja
- Our Favourite Beres Hammond Songs (VP Records, 2011) – kompilacja
- One Love, One Life (VP Records, 2012)
- Never Ending (VP Records, 2018)
Beres Hammond
